
၂။
ကေလးကို သိမ္းေပြ႕ရင္း ကိုသာညိဳ႕ လွည္းဆီကို မိုးေရထဲကပဲ ဒေရာေသာပါး လွမ္းလာခဲ့ေသာ ေျခေထာက္ေတြက ေျမႀကီးႏွင့္ပင္ လြတ္ခ်င္ခ်င္။
မဗိုင္းေတာင့္ ရင္ေတြ ခုန္လွခ်ည့္ေကာ။ ေရႊငါးဆယ္သားထုပ္ တစ္ထုပ္ ေကာက္ရသည္ ဆိုလွ်င္ပင္ သည္ေလာက္ ရင္ခုန္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ခုေတာ့ လူသား ကေလးငယ တစ္ေယာက္ကို မထင္မွတ္သည့္ အခ်ိန္၊ မထင္မွတ္ သည့္ေနရာက ေကာက္ရခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူ႔ ကေလးလဲ။ ဘာကိစၥ လက္ပံပင္ေနာက္ အေမွာင္ထဲက ပါးပ်ဥ္း အဟိုက္ေတြထဲ ေရာက္ေနရတာလဲ။ ကေလး မေအခမ်ာ ကေလး ခဏခ်ထားခဲ့ၿပီး တပိုတပါး သြားေနသလား ေတြးမိလို႔ ခဏပင္ ေစာင့္ေနခဲ့ေသးသည္။