ရထားမဆိုက္တဲ႔ ဘူတာ

အေကာင္အထည္ျဒပ္မဲ့
ေလးလံ၀န္ပခံုးေပၚတင္လို႔
အဆံ မရိွတဲ့ ခ႐ုအိမ္မွာ
ႀကိမ္မီးအံုးသလို ေလာင္ကၽြမ္း
အလြမ္းပင္ေလးေတာင္ မစိုက္အားဘူး။

ျမင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို
၀ုန္းဒိုင္းႀကဲစီးဆင္းေနတဲ့
ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ ျမစ္တစ္စင္းေတာင္မွ

ကမ္းပါးႏွစ္ခုရဲ႕ အထိန္းအကြပ္ၾကားမွာ
ဆႏၵကို အလံထူလႊင့္ရင္း
ပင္လယ္၀ဆီ ခရီးေပါက္ခဲ့။

ပစၥဳပၸန္သေဘၤာႀကီးက
ေထြျပားလြန္းတဲ့ ဘ၀ေနထိုင္မႈမွာ
ဆီးျဖဴသီး ဆန္ေကာထဲ လိမ့္သလို
ေသခ်ာမယ့္ ပစ္မွတ္အႀကိမ္ႀကိမ္လြဲလို႔
လန္းဆတ္မႈ အိပ္မက္ေတြ ပုပ္သိုး
တန္ဖိုးမဲ့ဆုလာဘ္ ရင္မွာပိုက္ရင္း
အစုန္အဆန္မဲ့ ဘူတာႀကီးမွာ
အထီးက်န္အေဖာ္ကင္း
လည္ပင္းဖက္မယ့္ သူေတြမရိွခဲ့ဘူး။ ။

စႏၵကူးနီ